تاثیر دوگانه تصمیم جدید اوپک پلاس؛ آیا اعضا از سیاستهای خود عقب مینشینند؟
به گزارش اکوایران، تصمیم چند روز قبل اوپکپلاس برای افزایش روزانه ۵۴۷ هزار بشکه ای نفت در ماه سپتامبر یک عقبگرد از سیاست های پیشین برای اعضای این گروه محسوب می شود.
وب سایت نشنال اینترست در مورد این اقدام نوشت پیش از این هشت عضو اوپکپلاس در میانه سال ۲۰۲۳ توافق کردند علاوه بر کاهش ۳.۶ میلیون بشکه در روز که پیشتر توسط مجموعه گستردهتری از اعضای اوپکپلاس اعمال شده بود، ۲.۲ میلیون بشکه اضافی را هم کاهش دهند.
آن اقدام که عبدالعزیز بن سلمان وزیر انرژی عربستان در آن زمان به طعنه «آبنبات چوبی» برای بازار نفت خواند، آخرین تلاش این گروه برای حفظ قیمت حداقلی ۸۰ دلار برای هر بشکه بود زیرا رشد تولید غیر اوپک در حال پاسخ دادن به تقاضای بازار بود. با این حال، اکنون در سال ۲۰۲۵، تغییر مشخصی برای بازپسگیری سهم بازار صورت گرفته است.
پس از اعلام این تصمیم در چهارم اوت، قیمت نفت خام کمی بیش از یک درصد کاهش یافت و شاخص نفت برنت برای مدتی زیر ۶۰ دلار رفت. نفت خام در ماه ژوئن نوسانات شدیدی داشت، تهدیدهای دونالد ترامپ علیه روسیه و همچنین تصور احتمال درگیریهای بیشتر بین ایران و دشمنانش موجب افزایش قیمت شده بود اما به تدریج قیمت ها اصلاح شد.
تقاضای جهانی همچنین در سهماهه سوم سال به صورت فصلی قوی است، زیرا تقاضای استفاده از کولرهای گازی در عربستان سعودی باعث افزایش مصرف داخلی برای سوخت مستقیم در نیروگاهها میشود و تقاضای سوخت حملونقل نیز در اوج فصلی خود است. اما در آینده، شرایط اینگونه نخواهد بود و انتظار میرود که تا پایان سال مازاد عرضه جهانی افزایش یابد.
این گزارش با بیان اینکه عراق و قزاقستان چندان سقف تعیینشده را رعایت نمیکنند و فراتر از آن تولید دارند، افزود: اما دریافتکنندگان اصلی پیام اوپکپلاس، تولیدکنندگان غیر اوپکی، به ویژه در ایالات متحده بودند. در حوضه «پرمیان» که بزرگترین منطقه نفتی آمریکا در غرب تگزاس و نیومکزیکو است، اکنون تنها ۷۰ تیم حفاری فعال حضور دارند در حالی که در آغاز سال تعداد آن ۱۰۰ گروه بود. این موضوع باعث شده تحلیلگران پیشبینیهای رشد تولید آمریکا را کاهش دهند.
تحمل دورهای از مازاد تولید تا سال آینده ممکن است در کوتاهمدت به سعودیها و دیگران فشار مالی وارد کند، اما برای بازگشت آنها به نزدیکی ظرفیتهای تولیدیشان در شرایط رشد کُند تقاضا ضروری است.
طبق این تحلیل، تأثیر دیگر مازاد تولید احتمالی در اواخر سال جاری این است که دولت ترامپ نگرانی کمتری درباره تلاش برای فشار بیشتر به روسیه و ایران خواهد داشت.
گرگ پریدی پژوهشگر ارشد نشنال اینترست و پیمانکار سابق وزارت انرژی آمریکا اعتقاد دارد: تحریمها اغلب ناکارآمد بوده و برای تحمیلکنندگان مشکلات ایجاد میکنند، اما وقتی ترامپ تلاش میکند هند و چین را مجبور به کاهش خرید از روسیه کند، حداقل نگرانیها درباره واکنشهای احتمالی به صورت افزایش قیمت نفت کاهش مییابد.
ایرنا نوشت، ترامپ به تازگی به دلیل خرید نفت و تسلیحات از روسیه، تعرفههای تنبیهی را علیه هند وضع کرده است اما عمده نفت ایران به چین صادر میشود که دولت آن نیز در برابر فشارهای آمریکا برای کاهش خرید نفت مقاومت می کند. با این حال شاید به دلایل اقتصادی و صادراتی آمریکا اوضاع تغییر کند.